Terwijl ik in het verleden zelf veel aan het trainen was om steeds weer wat beter te worden in het badmintonnen, begon ik mijn eigen ook te ontwikkelen als Trainer & Coach om mijn kennis te delen met andere spelers in de vorm van trainingen bij diverse badmintonclubs. Cursus gevolgd bij de Nederlandse Badminton Bond (NBB), welke nu Badminton Nederland als naam draagt.
Ik gaf destijds veel training aan aantal clubs binnen de BBF (Bossche Badminton Federatie), waar ik o.a. ca. 10 jaar vaste trainer ben geweest van BC Udenhout. Mijn motto was altijd “Ik ga jullie laten zien dat badmintonnen makkelijker kan!” En als jij als trainer kan laten zien dat badmintonnen inderdaad makkelijker kan dan wat men al kent, dan gaan ze automatisch beter spelen.
Geen bezigheidstherapie
Ik ben een trainer die graag veel aandacht geeft aan de spelers, grote groepen is dan niet mijn ding. Naar m.i. ben je geen training aan het geven als één trainer op 9 banen tegelijk iedereen oefeningen laat doen. Je bent dan meer een spelleider die de spelers leuke oefeningen laat doen en je kan geen extra tijd meer steken om persoonlijke aandacht te geven aan de spelers.
Je kan je minder goed focussen op de techniek, hoe men hun racket vast heeft en daarop steeds goed controleren. Nee, als je 36 spelers tegelijk bezig moet houden, begint het meer op bezigheidstherapie te lijken. Wat gillen door de hal en de spelers gaan aan de slag. Je mist hierin de persoonlijke benadering, je kan niet optimaal de juiste aandacht geven aan de spelers die het harder nodig hebben.
Gelukkig hebben we dat binnen BC Shot te Dongen beter voor elkaar, daar lopen we met drie trainers op negen banen. Zodat je meer aandacht aan de spelers kan geven.
Training 1-op-1
Waar ik het meeste mijn ei in kwijt kan is wel het 1-op-1 training geven, je aandacht volledig aan een speler spenderen. Wat het mooie voor mij is, dat ik deze 1-op-1 volledig kan geven aan mijn eigen zoon.
Nagenoeg wekelijks trainen we samen, waarbij hij in 1,5 uur flink wordt aangepakt en daar enorme voldoening uit haalt. Het is zeker geen opgever, maar een echte vechter. In die mentaliteit ken ik mijzelf terug van vroeger. Blijven vechten en doorgaan om je doelen te behalen.
Van simpele oefeningen om zijn slagvastheid te verbeteren naar multifeed waarin hij zijn looptechniek i.c.m. slagen kan verbeter. Het is dan ook afzien, waarbij hij steeds aangeeft waar zijn grenzen liggen op dat moment. Maar vooral dat ik hem niet moet sparen omdat hij toevallig mijn zoon is. Afmatten, dat ik wat hij vraagt. En dat krijgt hij dan in gedoseerde trainingen.
Hij heeft een doel voor zichzelf uitgestippeld, die hij samen met o.a. mijn trainingen wil gaan bereiken.