De kogel is door de kerk, we moeten nog opgesloten blijven tot 28 april 2020. Niet naar buiten, zoveel mogelijk thuis blijven. Dat had niemand verwacht toen ze elkaar om 00:00 uur op 1-1-2020 elkaar gelukkig nieuwjaar en het allerbeste voor 2020 toewenste. Daar zitten we dan, thuis! Achter de tralies om naar buiten te kijken. Een groot voordeel is nog dat we af en toe de vrijheid krijgen om naar de grote luchtplaats te mogen gaan.

Maar veel meer dan dat is het niet. Geen feestjes, niet naar de sport, niet gezellig op een terrasje een biertje drinken met mijn maat. Niets, helemaal niets. Hoe meer ik er nu aan denk, hoe meer ik alles mis. Niet dat ik elke dag met plezier naar mijn werk ga, waar ik mijn fantastische collega’s weer zie. Maar toch mis het ik wel, die collega’s die ik lekker kan afzeiken, zonder dat ze het in de gaten hebben.

Behang kopen…

Ik was gister nog even bij de bouwmarkt, waar ook daar iedereen een winkelwagen moet meenemen als men naar binnen gaat en kinderen onder de 18 jaar mogen niet mee. Raar eigenlijk, ik heb nooit eerder bij een bouwmarkt in de rij moeten staan voor ik naar binnen wilde gaan. En toch, hoe vervelend ik het ook vind, moet ik van de week nog even terug, even behang kopen. Het zal toch echt moeten, want nu die kinderen nog tot de meivakantie thuis zitten, heb ik meer behang nodig om ze erachter te plakken.

Maar eigenlijk wel raar, dat je heel het jaar loopt te mauwen tegen je kinderen dat ze eens naar buiten moeten gaan, in beweging moeten komen en nu moet je ze zeggen dat ze juist nog langer binnen moeten blijven. Nu ze zoveel mogelijk binnen moeten blijven, zitten ze aan je kop te zeuren dat ze naar buiten willen, naar hun vriendjes en vriendinnetjes. Het is eigenlijk net als dat je tegen iemand vertelt dat iets niet mag. Yep, dan gaan ze het gewoon doen, zoals hamsteren.

Maar alle gekheid weer op een stokje, ik vind het echt wel vervelend voor ze, dat ze nu niet kunnen doen wat ze willen. Kinderen zeggen vaak dat ze niet naar school willen, maar nu beginnen ze het toch echt wel te missen. Hun klasgenootjes hebben ze al een tijdje niet fatsoenlijk kunnen spreken, alleen nu nog maar online. En dat is weer raar dat we dat nu moeten toelaten, dat ze meer op de laptop en telefoon zitten, terwijl we het hele jaren proberen dat ze dat juist niet doen. Maar het is even niet anders, we moeten nu de discipline hebben om de maatregelen zoveel mogelijk op te volgen. Dus binnen blijven!

En het badmintonnen? Ja, dat mis ik vreselijk! Zeker omdat het bij BC Culemborg altijd super gezellig is, mijn zeer gewaardeerde badmintonvrienden en -vriendinnen, die mis ik toch echt wel, en dat meen ik recht uit mijn hart. Het altijd gezellig samen zijn, plezier maken, heerlijk badmintonnen en daarna gezellig kletsen, lachen, drinken en eten in de sportkantine. Pfff, echt, dat mis ik echt zeg. Nog een paar weken wachten en dan hoop ik ze toch echt weer allemaal te zien.

Maar ook mijn zoontje Jonathan, die zo graag aan het badmintonnen is, mist zijn trainingen ontzettend. En onlangs hadden mijn zoontje en ik samen besloten om naar Basic-Fit te gaan, samen aan de gewichten hangen, samen super fit worden. Ik zou er mijn abonnement voor gaan aanpassen, zodat ik hem kon meenemen als ik ging sporten in de sportschool. Maar ook dat moet nu even op Hold!

Jailhouse Rock

Maar kunnen we het corona niet gewoon opsluiten, laten we het virus lekker rocken achter de tralies? Of ben ik dan weer mensonvriendelijk als ik eerder een koelbloedige moordenaar dit virus wil geven i.p.v. die lieve oudere mensen die zitten opgesloten in het bejaardenhuis? Die lieve mensen die nu hun kinderen en kleinkinderen niet kunnen knuffelen en gezellig met ze kunnen kletsen bij een tas thee met een droog koekje, die je zo lekker in de thee kan soppen.

Deze mensen zitten nu echt letterlijk achter de geraniums, vingerplant of afrikaantjes naar buiten te kijken waar hun kinderen blijven, waar hun schatten van kleinkinderen blijven. Ik heb het echt te doen met deze mensen. Ze zitten al zo vaak alleen, met andere zeurende ouderen, die lopen te klagen over het weer. Dat verdienen ze echt niet!

Begrijp mij niet verkeerd hè, ik gun niemand een dodelijk virus toe, maar als ik een keuze moest maken, tja…..