Hoe netjes jij ook bent opgevoed, er is altijd wel iemand in je omgeving die het niet prettig vind hoe jij met deze persoon communiceert, zoals op je werk waar je net met die ene collega zo nu en dan eens in conflict bent. Je leidinggevende pikt dit signaal op en bij je beoordelingsgesprek aan het einde van het jaar voel je hem al aankomen….

Je leidinggevende heeft niets aan te merken op je werk, maar je gedrag en communicatie naar andere collega’s moet toch echt wel aandacht krijgen en hij/zij heeft je opgegeven voor een cursus communicatieve vaardigheden. Je moet er niet te veel achter zoeken, maar gewoon even een opfris cursus om je wat handvatten te geven om je werk nog beter en fijner te kunnen uitvoeren.

Je probeert je er nog onderuit te kletsen, maar het is toch echt beter dat jij de cursus gaat volgen en legt er je maar bij neer. Achteraf bedenk jij je dat die ene collega dus over jou heeft zitten klagen en wellicht zich via jouw rug omhoog probeert te werken binnen het bedrijf. Nee, je zoekt er vast weer te veel achter…

Straalt weinig warmte uit…

Je parkeert je auto bij iets wat men een congrescentrum noemt, een gebouw wat niets uitstraalt dan alleen saaiheid. En bij binnenkomst zie je al snel dat de architect in kwestie weinig fantasie heeft gebruikt om het ook echt gezellig te maken, want een huiselijke sfeer is toch wel ver te zoeken in dit koude gebouw.

Hopelijk is de koffie wel warm genoeg, dat er nog iets van warmte om je heen hangt. Want je hebt al snel gezien dat die ene collega ook is binnen komen lopen en je voelt dat de sfeer meteen is omgeslagen met de blik die je collega jou heeft gegeven. Er kan nog net een gemaakte vriendelijke goedemorgen af en jij loopt vervolgens door naar de tafel waar de koffie staat.

Je krijgt een kopje koffie aangereikt welke waarschijnlijk al 5 minuten geleden is ingeschonken en neemt ergens plaats. Bij de eerste slok merk je meteen dat het meer om water gaat waar men de koffieboon even heeft in laten weken, om het water nog enige smaak van koffie mee te geven.

Terwijl je rondkijkt zie je op de wanden al diverse grote A0 vellen dreigend naar je kijken, omdat die gillen om gevuld te worden tijdens een brainstrom-sessie, waar jij waarschijnlijk je gevoelens om mag wegschrijven, zodat iedereen in die deelneemt aan die cursus kan zien waar jouw frustratie liggen. Oftewel wordt er gevraagd je open te stellen, je emoties te tonen en te delen met anderen in de ruimte. Maar is dat wel wat jij echt wil?

Niemand in een hokje geplaatst

Al snel start de cursus, met vooraan in de ruimte een man in een net pak, strakke stropdas en een paar nieuw lijkende schoenen. Blijkbaar zitten die schoenen niet zo heel lekker, omdat hij ze onder het motto “Ik voel mij echt thuis hier” aan de kant schopt en de sessie start op zijn Micky Mouse sokken, die hij wellicht uit de kast van zijn zoontje heeft gepikt. Maar goed, als hij er zich lekker bij voelt, dan moet hij gewoon doen waar hij zin in heeft, als hij jou maar geen vragen gaat stellen.

En dat is juist wat je uitstraalt, want om jou hoofd hangen grote borden “Niet mij uitkiezen” en “Ik wil niets zeggen”. En juist die borden trekken zijn aandacht en je bent de eerst die hij iets gaat vragen. De algemene bekende vragen “Waarom ben je hier?” en “Wat verwacht jij vandaag te gaan leren?”

Je wringt je in allerlei bochten om maar niet te zeggen dat je het vermoeden hebt dat die ene collega daar de schuld van is. Hee, maar wacht eens even, waarom zit die ene collega dan juist ook in deze cursus?

Al snel neemt de held op sokken het gesprek weer over en geeft aan dat er vandaag niemand in hokjes geplaatst zal gaan worden. Waarbij hij niet veel later een groot plusteken op een groot wit vel tekent en in de vier lege plekken van het plusteken op schrijft wat voor vier soorten mensen er op deze aarde leeft.

Maar er zou toch niemand in een hokje geplaatst gaan worden? Waarom vraagt hij dan nu in welke vorm van persoon jij past in het plusteken? Als je dan slim denkt te zijn en zegt dat dit hetzelfde is als in hokjes plaatsen, krijg je een gevat antwoord terug dat twee zijde van de ruimte open is en het geen hokje kan zijn, anders was de ruimte wel aan vierkanten dicht geweest.

Oja, natuurlijk, daar heeft die sokkenbandiet goed over nagedacht. Maar jij vind het een hokje, klaar! Dat mag jij immers denken. En als je daarna dan ook nog eens concludeert dat je van alle vier de personen wel herkenbare eigenschappen hebt, dan gaat die man in pak je even wat diepere vragen stellen, zodat jij echt wel gaat twijfelen om wie je bent en wat je doet.

Maar waar draait het nu om?

Langzaam begin je het gevoel te krijgen dat het om een brainwash-sessie gaat i.p.v. een vaardigheden aan te leren. Je krijgt regelmaat de spiegel voor je neus met de vraag hoe andere jou zouden zien als je op een bepaalde manier met mensen communiceert. Wat je dan vaak mist in zo’n cursus, is wat het met jou doet als je op de wenselijke wijze van een ander gaat communiceren. Ben je dan nog wel de persoon die je graag wil zijn?

Het is opzich natuurlijk niet verkeert dat je op een nette manier kan zeggen dat je iemand een klootzak vindt. De een moppert met “Godverdomme” als iets niet lukt, de ander met “Potverdorie”. Ieder mens communiceert en uit zich anders. Maar draait het om wat goed of slecht is? Of juist meer om de ander te leren accepteren om wie hij/zij is?

Ik denk dat veel mensen zich niet verdiepen of willen verdiepen in de persoon waarmee ze aan het communiceren zijn en dat men van mening is dat de ander op jouw niveau moet communiceren om tot een goed gesprek te komen. Ik vind dat persoonlijk echt bullshit!

Waarom zou jij en ik anders moeten gaan communiceren om dan op onbekend terrein te komen, het terrein waar de ander zich juist in prettig voelt, zich sterk voelt omdat het zijn/haar terrein is? Waarom vinden vele van deze mensen het niet prettig als jij je echte emoties toont? Dat je laat zien en horen als je boos bent of duidelijk laat zien dat je de ander niet mag?

Op je werk hoef je elkaars vriend of vriendin niet te zijn, zolang je elkaar maar wel respecteert en accepteert. Die acceptatie begint al bij het respecteren om wie de persoon tegenover je is. Je merkt al snel dat de ander je respecteert, naar je luistert naar wat je te zeggen hebt en daar ook aandacht aangeeft. Maar als een persoon gewoon niet wil luisteren en je dingen in je stort duwt, omdat hij/zij dat het beste vind, heeft hij/zij niet geluisterd naar wat er in zijn/haar omgeving afspeelt.

Je bent je crew aan het verliezen, je mankracht neemt af, je draag vermogen als leidinggevende is weg. Je staat alleen op je schip en zal nu alles alleen moeten doen. Op dat moment merk je pas hoe belangrijk de crew op jouw schip zijn. Zonder deze crew vaar je nergens naar toe.

Luister naar de mopperkont in je team

Ik heb het ooit eens op LinkedIn gelezen, koester de mopperkont in je team, luister naar wat hij/zij heeft te zeggen. Deze personen mopperen vaak niet voor niets en hebben ook vaak de beste ideeën of geven je de aanzet tot een goed idee. Op het moment dat je zo’n mopperkont de mond snoert of hem/haar probeert te leren om niet meer te mopperen, dan verlies je een schat aan waarde aan deze persoon.

Luister altijd naar wat een ander heeft te zeggen, stel je er voor open en zorg dat je niet boven zo’n persoon probeert te gaan staan. Ook al ben je zijn/haar leidinggevende, het is tenslotte maar een titel dat jij manager bent. Laat de hiërarchie los en doe het samen als een team. Onderzoek wie waar sterk in is en laat deze het dan ook uitvoeren, ook al staat het niet in zijn/haar functieomschrijving.

Je zal merken dat men dan goed in hun vel komt te zitten en al anders met je gaan communiceren. De fun van werken komt terug en jij als manager hebt geen stuurloos schip meer. Je hebt controle gekregen en vaart met de wind in de zeilen op jullie doel af. Samen, met het hele team ga je succes behalen, samen heb je dan ineens zin om de schouders eronder te zetten om de doelen te halen, op een gezonde gebalanceerde wijzen. Want nu hebben collega’s ineens veel meer voor elkaar over en hoef je ze niet te leren om te communiceren, dat gaat vanzelf nu…

Want als jij niet lekker in je vel zit, te veel druk op je schouders krijgt, val je terug in de ware aard wie je echt bent. Die rat die in het nauw zit en rare sprongen gaat maken om zich te verdedigen. Je gaat van je afbijten op alle fronten, dat is je overlevingsdrang om niet opgeslokt te worden. Dat heeft niets met een cursus communicatieve vaardigheden te maken. Nee, je zal mensen moeten accepteren en respecteren om wie ze zijn. Ze het gemeende gevoel meegeven dat ze iemand zijn en goed zijn in wat ze doen. Dus zal je ze ook moeten laten doen waar ze goed in zijn.

Misschien betekend dat je dan wellicht als manager samen met deze persoon opzoek moet naar waar deze persoon wel vrolijk van wordt en waar deze wel energie van krijgt. Ook dat is jou taak als kapitein van een schip, om te voorkomen dat je een belangrijk bemanningslid gaat kwijt raken, die ontzettend waardevol voor je kan zijn, maar dat je dat op dat moment niet ziet.