Het is vandaag 17 juni 2020, de dag dat mijn moeder 77 jaar zou zijn geworden als ze nog leefde. Helaas te vroeg van ons heen gegaan op 63-jarige leeftijd. Nog steeds een enorm gemis in mijn leven, maar de mooie herinneringen aan deze geweldige vrouw blijven mij altijd bij en brengen in minder leuke tijden altijd weer een glimlach op mijn gezicht.

Mijn moeder was een schat van een mens met een hartje van goud, stond altijd klaar voor andere en plaatste zichzelf eerder op de achtergrond dan dat ze in de schijnwerpers zou gaan staan. Altijd stond ze voor mij klaar, ik was haar Ciske, haar Nelis. Twee bijnamen die mij altijd dicht op het hart liggen en ik nooit zal vergeten dat ze mij zo noemde. Als ze mij thuis duidelijk bij mijn voornaam noemde, dan wist ik het wel, stront aan de knikker!

Daar was mijn moeder wel van, ze drukte zich vaak uit in spreekwoorden en gezegdes. Die zijn mij toch ook wel bijgebleven en krijg er een heerlijke glimlach van als ik ze in mijn gedachte weer hoor zeggen door mijn moeder.

Mijn moeder en ik...
Mijn moeder en ik op mijn eerste verjaardag

Ik mocht niet alles weten…

Als klein menneke was ik altijd maar even nieuwsgierig, ik stopte over wel mijn neus tussen en kreeg dan al snel van mijn moeder te horen dat ik een nieuwsgierig Aagje was en als ik dan bleef doorvragen was het al snel dat ik alles mocht eten, maar niet alles mocht weten. En niet te lang blijven zeuren natuurlijk, want anders kon ik optijd naar munne niepert (mijn bed). Hahaha, heerlijk als ik daar aan terug denk.

Mijn moeder was dan wel een echte Tilburgse, maar eigenlijk praten ze nooit echt plat Tilburgs als ik in de buurt was. Ze kon het echt wel hoor, zeker wel zoals “zit nie in oew neus te pölleke” of “Dé witte tonnie!

Maar vooral als ze dan echt die gezegdes gebruikte, ik kan ze bijna allemaal nog herinneren. Als ik ik er aan terug denk, hoor ik in mijn gedachte mijn moeder ze ook echt uitspreken. Raar is dat, dat je zulke momenten echt niet vergeet en vaak ook nog de situatie weet waarin ze het heeft gezegd.

Eentje die mij echt is bijgebleven is toch wel: Dat slaat als een tang op een varken. Dat kreeg ik dan weer eens te horen als ik weer een een kletsverhaal vertelde wat nergens op sloeg. Ja, ook ik heb wel eens gelogen, ook ik ben puber geweest. En mijn moeder had dat altijd wel door, dus deed ik dat maar niet al te vaak. Ik zag dat natuurlijk van mijn twee oudere zussen. Ja, ook daar heerlijk misbruik van gemaakt. Al Auw! roepen voor dat ze mij hadden geslagen en mijn moeder dan niet keek. Maar ze had het echt wel door natuurlijk, dat ik daar misbruik van maakte.

Of als ik weer eens lekker gek liep te doen en ze niet meer bij kwam van het lachen: Verrèkte appetjoek

Later toen ik wat ouder was kreeg ik op feestje vaak toch wel te horen dat ik een aardig pilske luste. Op mijn trouwdag met mijn huidige vrouw, die ze gelukkig nog heeft mogen meemaken, zij ze wat later de avond gij lust hem nog gère

Ja, daar had ze ook echt gelijk in, ik lust hem inderdaad nog steeds graag. Af en toe een keer proosten naar boven “Proost mam!”


Roepert en poepert

Mijn beide oma’s konden er overigens ook wat van, maar dat waren ook echte Tilburgse. Eentje is mij zeker wel bijgebleven, deze zei mijn oma altijd als ik een boer of scheet liet en ik dan van mijn moeder kreeg te horen dat dat niet zo netjes was in het bijzijn van andere mensen….

Laat je roepert en poepert open en laat de dokter naar de klote lopen.

Oma Bertens

Het was een mooie tijd, maar helaas zijn deze drie geweldige vrouwen niet meer onder ons. Maar de herinneringen nog wel. En die zijn belangrijk en zullen nooit verdwijnen.

Mooie momenten, onbetaalbaar en deze zullen nooit meer uit mijn gedachte verdwijnen. Gelukkig niet, want een mooi persoon verdient een mooie plek in je hart en gaat daar nooit meer uit. Ik was echt wel mama’s kindje, haar Nelis, haar Ciske……

Fijne verjaardag mam! Till we meet again!

2 Replies to “Mooie herinneringen blijven…”

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.