Het is mooi geweest, ik ben er klaar mee, genoeg is genoeg, maar ik ga ermee stoppen…!! Althans voor de komende vier weken omdat nu echt mijn zomervakantie begint. Telefoon uit, laptop dicht en ben voor mijn werkgever en de lopende projecten niet meer bereikbaar de komende weken. Even bijtanken….

Na een lange lastige tijd ben ik er toch wel echt aan toe, even niet wakker worden van de wekker, maar gewoon wakker worden omdat je lichaam zegt dat je even genoeg hebt geslapen. Naar beneden lopen, bakje koffie en de berichten checken op je telefoon. En verder die dag? Ik ga het wel zien!

Maar even niet in die auto springen om naar je werk te gaan. Even de boel de boel laten voor alles wat met mijn baan te maken heeft, ze redden het vast wel zonder mij. En als dat niet zo is, zullen ze toch echt even moeten wachten. Ik ben niet zo’n persoon die denkt dat zonder mij alles in de soep loopt op je projecten. En als dat wel zo is, tja, dan hebben mijn collega’s gewoon effe pech!

Dat lossen we dan later wel weer op! Ik maak mijn eigen daar nu even vier weken niet druk om. Tijd voor mijzelf en voor mijn gezinnetje. We gaan het per dag bekijken wat we gaan doen. Misschien wel helemaal niets die dag of er juist even op uit om wat te gaan bekijken op plaatsen in Nederland waar we nog nooit zijn geweest. En dat soort plaatsen zijn er nog genoeg!

Loslaten en door….

Maar het belangrijkste wat er deze vakantie gedaan moet worden is helemaal niets! Geen verplichtingen dat er dingen moeten, behalve genieten. En dat doe ik al vanaf de eerste minuut dat mijn vakantie is ingegaan. Straks zo’n lekkere koude gele rakker openmaken en daar alvast van gaan genieten.

We gaan de boel even resetten en dat heb ik wel nodig na een lastige tijd, een tijd dat ik mijzelf over het randje heb geduwd en er veel te laat achter kwam dat ik het allemaal niet meer gestructureerd kreeg in mijn kale bolleke. En hoe sterk en hard ik vaak ook ben, ook ik heb mijn grenzen. En daar keihard mee geconfronteerd moeten worden, de man met de hamer! BAM!

En dan krijg je eigenlijk pas te horen hoe ver je al over die grens heen was gegaan. Dat je dokter zegt dat het nog een wonder is dat ik nog rechtop stond, na alles wat ik de laatste tijd had moeten verwerken. Blijkbaar ben ik dan toch zo’n persoon die niet plat gaat tijdens een gevecht, die blijft incasseren en pas neer gaat als hij in de kleedkamer komt om te gaan douchen. Want zo voel ik het wel, al heb ik met regelmaat het gevoel gehad dat ik gefaald heb op diverse vlakken.

Dat terwijl andere juist zeggen dat ik zeker niet gefaald heb, dat ik die man ben waar menige toch steeds tegenop kijken hoe ik het allemaal maar weer flik. Mijn gezin, mijn werk, mijn bedrijfje, het sporten…! Het past gewoon allemaal in die 24/7 en dan nog heb ik tijd om te relaxen.

Maar toch hebben ze mij deze keer klein gekregen, door de knieën gegaan en het gevecht toch op sommige vlakken moeten opgeven. Bewust opgegeven, moet ik dan wel erbij zeggen. Want sommige gevechten kun je niet winnen of wil je gewoon niet meer winnen. En dan moet je beslissen van “Laat maar!” En ik denk dat ik mijn eigen daarmee echt heb gered, dat ik die twee middelvingers omhoog heb gestoken en echt heb gezegd “Fuck it, zoek het lekker uit, ik maak er mijn eigen niet meer druk om!”

Klinkt heel makkelijk, maar is een lastige stap als je zo niet in elkaar zit. Maar het is mij op diverse vlakken zeker gelukt. Mijn eigen regelmaat de vraag stellen of ik het kan veranderen en als dat niet zo is, loslaten en door….

Ik ga door met stoppen…

En natuurlijk heeft het ook geholpen dat we weer meer mogen, dat veel corona-maatregelen versoepelt zijn. Dat ik eindelijk weer kon gaan trainen bij Basic-Fit en weer kon gaan badmintonnen. Dat zijn activiteiten waar ik enorm veel energie ik kwijt kan, maar ook weer energie door krijg.

En dat had ik echt weer nodig, niet alleen om je kop leeg te kunnen maken, maar ook mijn lichaam begon flink te protesteren dat ik zo weinig beweging had. Als je jarenlang meerdere keren per week echt aan het sporten bent en dan ineens niets meer mag, dan brand je lichaam langzaam op. De energie stroomde eruit en de spanning bleef erin en erbij komen. Overal kreeg ik pijntjes, op de gekste plekken. Mijn lichaam was dit niet gewend.

Gaat het nu beter? Best wel! Zowel tussen de oortjes als lichamelijk. Ik heb in mijn kale bolleke de rust weer aardig gevonden en mijn lichaam is de laatste rare pijntjes aan het verwerken. Ik voel mij steeds beter in mijn vel zitten. In april 2021 had ik de eerste belangrijke stap genomen. Ik weet het, het was poging nummer “ik ben de tel kwijt”, maar wil nu echt van die rommel afblijven. Op de dag dat ik dit bericht heb geschreven en klaargezet voor publicatie (d.d.1-8-2021) was ik al 96 dagen gestopt met roken. D.w.z. dat ik nu over de 100 dagen ben dat ik niet meer rook…

Screenshot van zondag 1 augustus 2021

Ik ben er best trots op, dat ik zonder enig hulpmiddel echt gestopt ben ergens midden op de dag van 26 april 2021. Zomaar uit het niets gestopt, ik was er klaar mee en voelde mijn eigen er niet happy bij dat ik nog rookte.

Ik had immers ook nog een schuld in te lossen bij mijn kinderen, omdat ik hen al zo vaak beloofd had om te stoppen. En nu dan eindelijk die stap gezet en mijn belofte nagekomen! Dus van “Ik ga ermee stoppen” nu echt naar de stap “ik ben gestopt” gegaan. Ik ga door met stoppen….

Nog wat kleine dingen…

Het is dan wel vakantie, de tijd van rust en resetten, maar echt 100% stilzitten kan ik nooit. Zo blijft mijn bespanservice op afspraak open, voor degene die in de zomer blijven badmintonnen. Maar zal niet dagelijks met mijn bedrijfje bezig zijn. Want we moeten gaan genieten…

En wellicht dat we nog kleine projectjes in huis aanpakken, maar we gaan geen grote verbouwingen doen of flink aan het werk. Dus ja, we zullen echt nog wat kleine dingen in de vakantie blijven doen, maar de gaan vooral tijd aan elkaar besteden.

Eens kijken of we inderdaad nog wat mooie dingen kunnen gaan bekijken en daar wat mooie foto’s kunnen gaan maken voor mijn website. Dat gaat ons best lukken, om nu echt te gaan genieten van de kleine dingen…

Voor degene die nog vakantie hebben of binnenkort met vakantie gaan, een fijn vakantie toegewenst! Ga er lekker van genieten en vergeet vooral niet te genieten van de kleine dingen om je heen!

10 Replies to “Ik ga ermee stoppen…”

  1. Gefeliciteerd met het inzicht waar je grenzen liggen. En dat het je waarschijnlijk gaat lukken net de rookstop, definitief.
    Ik wens je heel veel succes met beide en een fijne vakantie!

  2. Proficiat, zou ik zeggen, dat heb je mooi voor mekaar gekregen. Het stoppen met roken, het alles op een rijtje zetten, het afstoten van belastende dingen, de juiste instelling qua vakantie… Ik ken je leeftijd niet maar naar de foto te oordelen… ik heb er wel meer gekend (mezelf incluis) die op die leeftijd moesten buigen of barsten. Fijne vakantie gewenst!

  3. Proficiat met je rook stop. En rusten nu maar of ontspannen. Zet jezelf niet teveel onder druk, een werkgever heeft daar geen medelijden mee hoor. Die doen verder ook zonder jou. Hoeveel mensen liggen er niet op de begraafplaats die dachten onvervangbaar te zijn? Denk aan je zelf. De boel dicht. Succes!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.