Zondagmiddag 15 mei, zonnetje schijnt en het is prachtig weer. En ineens heb je zin in een ijsje en pakt de fiets om even naar de frietboer te gaan om een ijsje te halen, in Baarle-Nassau. Het is maar een uurtje fietsen, oja en ook nog een uurtje terug fietsen.
De hele dag binnen zitten met mooi weer is natuurlijk zonde, dus pakte ik inderdaad even de fiets om te gaan genieten van het zonnetje. Ik probeer steeds weer een andere route te pakken als ik ga fietsen, want er is nog genoeg te ontdekken in de omgeving van Tilburg, waar ik wellicht nooit ben geweest.
En ik besloot om vanuit Tilburg naar Baarle-Nassau te fietsen, over het Bels Lijntje….
Het verdwenen spoorwegtracé Bels Lijntje uit 1867 is nu een 37 kilometer lang fietspad. Een fietstocht voert je langs het groene grensland van de Brabantse en Vlaamse Kempen. Het verbindt Tilburg en Turnhout en doet de tussenliggende dorpen Goirle-Riel, Alphen-Chaam, Baarle-Nassau, Baarle-Hertog en Ravels aan. Het Bels Lijntje-gebied wordt doorkruist door een netwerk van fiets- en wandelroutes, is bezaaid met grillige grensenclaves en rijk aan soms verborgen historie en cultuur en vol van prachtige natuur met een weelderige biodiversiteit. Een streek voor rust en stiltezoekers.
BRON: Tilburg Fietst!
Ik had deze route nog nooit gefietst al wist ik wel dat er op de plek waar vroeger de spoorlijn lag er een fietspad was aangebracht. Dus werd het eens tijd dat ik die route eens ging fietsen. En zeker geen spijt van gehad, al was het een uurtje fietsen om in Baarle-Nassau aan te komen.
Het Bels Lijntje strekt zich door de prachtige natuur tussen Tilburg en Turnhout. Op het moment dat ik daar naar Baarle-Nassau toe fietste was het er lekker rustig. Ik kon echt genieten van de omgeving en van de stilte. Genieten met de grote G, heerlijk. Zonnetje op de bol en zo nu en dan even stoppen om een mooie foto te maken.
Ik had er wel eens van gehoord.
En tijdens zo’n leuke fietstocht zie je vaak dingen waar je wel eens van hebt gehoord, maar het eigenlijk nooit eerder bent tegengekomen en dus ook nog niet in het echt hebt kunnen zien. Dat was voor mij ook deze fietstocht.
Ik woon dan wel in Tilburg, maar wel onder de vleugels van vliegveld Gilze-Rijen, een militair vliegveld wat flink wat geschiedenis op zijn naam heeft. Zeker in de tijd dat het oorlog was en de Duitsers het vliegveld hadden ingenomen. Waar ik dan wel eens van had gehoord, dat men vroeger in de buurt van Vliegveld Gilze-Rijen een schijnvliegveld had ingericht. Wat ik dan niet wist was de exacte locatie (nooit eerder in verdiept) en dat het door de Duitsers was gemaakt om de Engelse Piloten te misleiden.
Door schijnvliegvelden in te richten, willen de Duitsers vijandelijke vliegers verleiden om daar hun bommen op te droppen, in plaats van op het werkelijke doel. Het was de bedoeling dat de geallieerde piloten De Kiek aanzagen voor het echte vliegveld Gilze-Rijen. Schijnvliegvelden waren ook afwerpplekken voor niet gegooide bommen. Landen met bommen was namelijk te gevaarlijk. Soms waren het ook oefenterreinen. In de bunker op De Kiek vind je zelfs een paar échte oefenbommen!
BRON: Schijnvliegveld De Kiek
En tijdens mijn fietstocht zag ik dus ineens een vliegtuig staan, althans leek het op een vliegtuig, wat midden in de bossen stond weg te roesten. Niet wetende dat het om het bewuste schijnvliegveld ging.
Maar een klein stukje verder werd het mij allemaal wel duidelijk bij het zien van het grote bord bij de ingang van het schijnvliegveld. Later toen ik weer thuis was, heb ik op mijn gemak wat informatie op het internet zitten bekijken en lezen over het schijnvliegveld de Kiek. Zo zie je maar, dat je tijdens en na een leuke fietstocht toch nog wat kan leren.
Ijsje op en weer door….
Het was een leuke fietstocht en uiteindelijk kwam ik in Baarle-Nassau aan. En jawel hoor, bij het einde van de fietspas zag ik direct de frietboer en snakte naar een heerlijk softijsje. Dat ging er wel in en terwijl ik zat te genieten van het overheerlijke ijsje, zat ik al weer te bedenken dat ik ook nog een uurtje terug moest fietsen. Het was eerlijk gezegd toch verder dan ik eigenlijk had verwacht.
Nadat het ijsje op was, ben ik door het centrum van Baarle-Nassau terug gefietst, dus even het Bels Lijntje losgelaten en even iets anders bekijken dan alleen natuur. Uiteindelijk kwam ik buiten het dorpje weer op het punt waar ik het Bels Lijntje weer kon oppakken en mijn weg richting Tilburg weer werd ingezet. Nog even doortrappen voor ik weer thuis zou zijn…
Op de weg terug was het inmiddels een stuk drukker geworden op het Bels Lijntje. Veel meer mensen hadden de fiets gepakt om lekker te gaan genieten van het mooie weer en de natuur. Wat ik vaak dan wel jammer vind is dat zo’n rustige plek vaak verstoort wordt door wielrenners die denken dat iedereen voor hen moet wijken op het fietspad omdat ze sneller zijn en de jeugd op de scooters die iedereen opzij drukken omdat zij er langs moeten. Maar ja, zulke mensen blijven altijd bestaan en blijf je altijd een bepaalde hinder van overhouden.
Gewoon geen aandacht aan geven en lekker blijven fietsen, dat is wat ik dan doe. Ik ga niet opzij voor zulke mensen omdat ze vinden dat zij meer recht hebben op het rustige fietspad. Je zal er samen overheen moeten, maar wel met respect voor elkaar hebben. En dat doe je door elkaar de juiste ruimte te geven, maar niet om het je toe te eigenen…
Effe wat drinken hoor….
Thuis aangekomen vond ik het wel tijd voor zo’n heerlijk koude Desperados. Dat smaakt dan echt heerlijk, zo’n lekker koud drankje. En aan te raden is, om gewoon ook wat drinken, bijvoorbeeld een simpel flesje water, mee te nemen als je tijdens warm weer gaat fietsen. Dat was ik natuurlijk weer vergeten toen in aan mijn lange fietstocht begon. Maar al doende leert men, is het oude gezegde…
Maar dat ik genoten heb van het heerlijke koude drankje, dat is een feit. Net als dat ik genoten heb van de mooie fietstocht door de mooie natuur en zeker weer wat opgestoken, weer iets te weten gekomen wat ik nog niet wist. En dat maakt wandelen en fietsen toch wel leuk, dat je op plekken komt waar je normaliter niet snel zal komen, maar er nu de tijd voor neemt om eens buiten de wegen te gaan die je normaal rijd als je bijvoorbeeld naar je werk gaat.
Eens kijken waar ik de volgende keer weer eens naar toe ga fietsen vanuit Tilburg. Tips zijn altijd welkom natuurlijk…..
Leuk blog!
Ik heb daar jaren terug gewandeld.
Bij het overnachtingsadres kregen we vooral smokkelverhalen te horen.
Maar wat jij beschrijft is nieuw voor mij.
Vriendelijke groet,
Dank je Rob!
Ja, inderdaad, de smokkelverhalen komen ook zeker naar boven als je je maar even verdiept in de historie van het gebied. Zeker als je met de wat oudere lokale mensen in gesprek gaat over het verleden.