Het is stil, heel stil! Als je buiten op je eigen plaats of in je tuin staat, dan hoor je haast niets. Alleen de vogeltjes, maar amper geen auto’s. Als ik hier buiten sta hoor ik enkel alleen de vrachtschepen in het Wilhelminakanaal welke op een steenworp afstand van mijn huis ligt. Verder is het stil….
Het is vandaag echt stralend weer, strakke blauwe lucht hier boven Tilburg. Het nodigt uit om even lekker naar buiten te gaan. Even lekker in de zon zitten met een bakje koffie, vitamine D op doen in de zon. Heerlijk!!
Maar door de stilte om je heen, besef je eigenlijk pas hoe erg de situatie van de dag is. Door alle maatregelen blijven mensen steeds vaker binnen, werken vanuit huis. Dat merk je dan ineens ook aan de auto’s die normaal over de rondweg razen. Maar dat is iets wat je nu niet hoort. Stilte! Het lijkt wel een stilte gebied, welke je vaak alleen tegenkomt in een mooi stuk natuur. Maar nu in een van de drukste wijken van Tilburg is het gewoon stil.
Zittend in de zon, met de rust om je heen, met dat warme bakje koffie in je handen, dwalen dan je gedachtes weg. Je bedenkt hoe snel dit alles wel niet is gegaan. Eerst dacht je nog, het zal wel een soort griepvirusje zijn. Maar niets is minder waar dan dat. In de stilte besef je hoeveel mensen er inmiddels al zijn dood gegaan door dit vervelende virus. Daar wordt je dan zelf ook stil van, wat past bij de stilte in de omgeving.
En dan te bedenken hoeveel mensen de maatregelen gewoon aan hun laars lappen, het naast zich neerleggen en gewoon hun eigen ding doen. Niet beseffen dat ze daardoor andere in gevaar brengen. Deze mensen zouden eens in deze stilte ergens in het zonnetje moeten gaan zitten en dan luisteren naar de stilte. Dan pas beseffen ze wat het corona-virus allemaal met zich meebrengt. Leed, veel leed! Zieke mensen, doodzieke mensen, overvolle IC-afdelingen, mensen die overlijden. Verpleegpersoneel en doktoren draaien overuren, soms 24/7 doorwerken. Het is slopend voor deze mensen, niet alleen met het draaien van de vele uren, maar vooral wat ze zien en beleven. Dat blijft op hun netvlies gebrand staan, de rest van hun leven. Dat moeten ze met zich meenemen, in hun toch vaak al overvolle rugzakje. Dit terwijl de grote egoïsten op deze aardkloot gewoon gaan lopen hamsteren omdat ze bang zijn om maar iets te kort te komen. En dat het verplegend personeel, vol met emoties, staan te kijken naar de lege schappen in de supermarkten, dat boeit ze niet. Tranen in de ogen bij deze mensen die dagelijks keihard werken in de zorg, want indirect is het gewoon stank voor dank wat deze mensen krijgen…..
Denk daar eens aan als je buiten in de zon zit en luistert naar de stilte om je heen. Neem daar eens echt de tijd voor en laat de stilte tot je doordringen. Pas dan besef wat dit corona-virus voor impact heeft op de samenleving.
#StayHome
BAM! Die komt even binnen zeg. Ik werk in een ziekenhuis, zie het dagelijks nu voorbij komen en dan dit bericht lezen. Tranen over mijn wangen. Bedankt! En dat bedoel ik positief, dat je zo’n mooi bericht kan schrijven, waarmee je de kern direct raakt. Echt, met tranen in mijn ogen heb ik je bericht gelezen.
Ik ga het zeker delen op mijn Facebook en Twitter. Dit moet echt iedereen lezen. Ga door met je mooie berichten. Ook respect voor jou hoor. Dank je, dank je, dank je.
Dank je Jolanda. En jij en al je collega’s ook bedankt voor al het goede werk wat jullie doen. Nu hopen dat iedereen zich aan de maatregelen zal gaan houden, zodat jullie werk met de dag af gaat nemen en terug komt in de “normale” gang van zaken.
Zo, jij raakt even de kern zeg. Deze hakt er even in. Ik kreeg een brok in mijn keel bij het lezen van deze blog. Zo waar wat je schrijft.
Dit bericht moet echt iedereen delen op hun social media. #respect #stayhome
Ik hoop echt dat ik mensen aan het denken zet middels dit bericht, dat mensen echt wakker gaan worden als ze zo laconiek met de maatregelen die genomen zijn. Ik hoop het echt!