Weer een weekje achter de rug, een weekje dat voorbij vloog, ondanks dat ik vanuit huis heb gewerkt en dat we zoveel mogelijk moeten thuis blijven. Door de week heen verloor ik echter wel het gevoel van welke dag het was. Geen gevoel meer in welke dag je leeft. Raar, terwijl het toch een gewone werk week was en geen vakantie.

Deze week dan ook weer vanuit huis gewerkt, wat opzich niet lastig is omdat onze ICT-afdeling het allemaal goed heeft ingericht. Maar op sommige momenten mis je toch wel het contact met je collega’s, even de gesprekken van de dag, even het sociale contact met elkaar. Natuurlijk bestaat er nog de digitale mogelijkheid om o.a. via Teams even contact te leggen, even vragen hoe het met ze gaat, maar persoonlijk vind ik dat iets onpersoonlijker dan als je elkaar ook echt ziet op kantoor. Het is gewoon even behelpen.

Ook het werken op de laptop is niet altijd even handig, kleiner scherm, waardoor je steeds moet omschakelen tussen de virtuele schermen, terwijl ik op kantoor beschik over twee grote schermen en het scherm van mijn laptop. Dus is het thuis even behelpen op het kleine scherm van mijn laptop. Op dit moment is dat goed te doen, omdat ik veel met digitale platformen bezig ben, om deze in te richten voor de projectteams, zodat we projectmatig sneller informatie met elkaar kunnen delen. Niet steeds mailen naar elkaar, maar in de digitale omgeving, zoals bijvoorbeeld Dalux, informatie delen met collega’s, opdrachtgevers en onderaannemers.

Ik draai dus niet alleen projecten, maar heb diverse nevenfunctie, zowel lokaal als over alle vestigingen van ENGIE. Het is wel leuk om een vinger in de pap te hebben, om mee te kunnen en mogen denken bij ontwikkeling die voor ons bedrijf moeten zorgen tot minder faalkosten en sneller en makkelijker te kunnen werken.

Even de benen strekken

Maar door het vele thuiswerken en beetje bankhangen, snak je zo nu en dan ook naar de buitenlucht, even op tijd de benen strekken, een leuke wandeling maken. Ook deze week weer even met mijn zoontje Jonathan op pad gegaan, even gezellig samen wandelen met de camera’s in onze handen, zodat we onderweg even leuke foto’s kunnen maken voor onze websites.

Maar natuurlijk ook gezellig met mijn zoontje kletsen, even kijken wat voor gevoel er bij hem speelt in deze vervelende tijd met het corona. Even aanvoelen wat er in dat kleine bolletje van hem speelt. Het is natuurlijk voor ons allemaal vervelend, dat we niet kunnen doen wat we zo graag willen doen. Mijn zoontje gaf toch wel aan dat hij school toch wel mist, het contact met zijn klasgenootjes, maar ook de lessen. Gelukkig heeft hij geen hekel aan leren, dus hij mist het echt wel op dit moment. Maar het is even niet anders….

Stilte en rust om ons heen

Ook tijdens de wandeling met mijn zoontje merk je op straat dat het hartstikke rustig is, je merkt dat de mensen toch goed gehoor geven aan de oproep om thuis te blijven. Zelfs overdag, als ik even buiten in het zonnetje ging zitten, hoorde je alleen de vogels die al druk in de weer zijn om nestjes te gaan bouwen. De lente heeft zijn intreden gemaakt, dat is wat je om je heen hoort. Verder vond ik het toch ook wel heerlijk om te luisteren naar de stilte, even alles de revue laten passeren van wat er de laatste tijd is gebeurd, het ging allemaal zo snel met heel dat corona-gebeuren. Het heeft ons allemaal nog steeds in de greep, of je het nu wil of niet.

In mijn directe omgeving nog weinig mensen gehoord die besmet zijn geraakt met het Covid-19. Zelf was ik niet helemaal fit, maar je gaat niet stoer lopen doen dat je het misschien wel hebt. Je neemt je verantwoordelijkheid en blijft thuis. Niet het risico nemen dat je misschien andere besmet of dat je het zelf toch nog oploopt omdat je even kwetsbaar bent omdat je niet fit bent.

We hebben er deze week zelfs weer met het gezin over gepraat, samen kijken wat wel en niet kan, samen beslissen wat wel verstandig is en wat niet om te gaan doen. Samen met je gezin beslissingen nemen en alles bespreekbaar maken. Niet keihard nee zeggen, maar even bespreekbaar maken en iedereen aan het woord laten.

Mensen aan het denken zetten

En ja, ik heb een paar dagen geleden wat stof doen opwaaien, met het bericht wat ik plaatste over of we misschien voor de gek worden gehouden. Een bericht waarin ik de documentaire van Janet Ossebaard heb gedeeld en hardop heb zitten denken in mijn blog. Ik kreeg wel reacties op facebook in een groep met bloggers, dan ik niet zo argwanend moest zijn en niet alles moest geloven wat ik op internet tegen kwam. Want ik spreek over een “normale” griep en dat er jaarlijks ook veel mensen aan dood gingen. Dat was te kort door de bocht en ik moest maar met cijfers komen.

Zulke mensen snappen dan niet hoe ik mijn berichten schrijf. Er zit vaak een ondertoon in mijn berichten, waarbij ik tracht mensen aan het denken te krijgen. Dat heb ik nu ook geprobeerd en blijkbaar is dit wel gelukt, gezien de verschillende reacties die ik kreeg. Ik schrijf ook echt niet in mijn blog dat die Janet Ossebaard gelijk heeft, want als je dat denkt dan lees je echt mijn bericht niet. Ik schrijf ook niet dat het RIVM ons verkeerde informatie geeft. Ik heb gewoon heerlijk hardop zitten denken.

Weet jij wie er wel gelijk heeft? Ben je daar 100% zeker van dat diegene ook echt gelijk heeft?

Ik ga er gewoon vanuit dat wij eerlijk en goed door het RIVM worden voorzien van informatie en dat het Kabinet de juiste beslissingen neemt. Daar moeten we gewoon vertrouwen in hebben. Misschien neemt Nederland juist wel de beste beslissingen door geen volledige lockdown door te voeren en zitten alle andere landen er gewoon naast met hun beslissingen. Wie zal het zeggen? Of zijn de 10 verhaallijnen van Janet Ossebaard toch de waarheid en worden we inderdaad voor de gek gehouden? De tijd gaat het ons vertellen….

Griepepidemie 2018

Overigens werd ik gister nog geattendeerd op een bericht op de website van het Algemene Dagblad, over de griepepidemie van 2018. Over deze griepepidemie praat eigenlijk niemand meer, terwijl er tijdens die epidemie in één week 4092 sterfgevallen waren. Ligt dat dodental dan niet ruimer dan nu met het corona?

Het hoogtepunt lag in de tweede week van maart: tussen 5 en 11 maart 2018 stierven er 4092 mensen. Die stierven lang niet allemaal aan griep, maar het waren wel veel meer doden dan gemiddeld. De laatste keer dat er in één week meer doden vielen was in januari 1945, tijdens de hongerwinter. Toen overleden er zo’n 4500 mensen per week.

BRON: AD.nl

Waarom praat niemand daar nu niet meer over? Was jij er je van bewust dat er in 2018 een ware griepepidemie was en dat men toen ook in het ziekenhuis bedden te kort kwamen? Raar toch eigenlijk hè…..

Toch was er in 2018 geen ‘intelligente lockdown’ en waren cafés, winkels en scholen gewoon open. Wat maakt de corona-epidemie van nu dan anders dan die eerste maanden van 2018?

BRON: AD.nl

Ik zeg het eerlijk, ik was er mijn eigen niet van bewust en ik heb dit niet echt meegekregen in 2018 dat er een ware griepepidemie was. Echt niet! Jij wel?

De website van mijn dochter

Maar genoeg over corona en de griepepidemie, even wat leukers. Want ondanks ik niet de dingen kan doen die ik graag wil doen, zoals bijvoorbeeld wekelijks gaan badmintonnen en trainen bij Basic-fit, zijn er nog wel andere leuke activiteiten waarmee ik mijn eigen kan bezig houden, zoals bijvoorbeeld het schrijven van blogs. En blijkbaar heb ik mijn dochter Rowena daarmee aangestoken. Samen met haar heb ik haar website omgebouwd van een fotopagina naar een gecombineerde website voor haar foto’s en de blogs die ze wil gaan schrijven.

Overigens heeft ze haar eerste twee blogs al geschreven, het begin is dus gemaakt. Zeer benieuwd wat ze de komende tijd zal gaan schrijven, hoe ze ons meeneemt in haar wekelijkse leventje en wellicht ook leuke onderwerpen over haar opleiding om kapster te worden. Dus dat kunnen voor de vrouwelijk lezers wel eens interessante berichten gaan worden, waar ze naar eigen zeggen leuke onderwerpen zal beschrijven met een uitleg erbij hoe ze bijvoorbeeld een vlecht maakt. Ik blijk er niet het juiste model voor te zijn, mijn borsthaar is net te kort, zegt ze.

Wat gaan we nog doen?

Het zal de komende week niet anders worden dan de afgelopen week. Ik werk gewoon weer thuis en zal verder lekker rustig aan gaan doen. Opzich ook niet verkeerd om de rust te pakken die we nu krijgen doordat we thuis moeten blijven, al snak ik er wel weer naar om te gaan badmintonnen, toch wel waar mijn passie ligt.

En verder? Ik denk dat ik weer veel mb’s er doorheen ga jagen bij mijn provider XS4ALL, wat vermoedelijk zal gebeuren met Netflix. Want afgelopen vrijdag is het derde seizoen van Ozark online gekomen, dus die wil ik zeker toch gaan kijken. De eerste twee seizoenen vond ik geweldig, dus hopelijk een goed derde seizoen er achteraan. We zullen het zien…

Voor de rest? Gewoon genieten van de rust, genieten van mijn gezin of genieten van mijn vrienden, al is dat natuurlijk nog even op afstand. het komt allemaal wel weer goed, we moeten gewoon nog even geduld hebben….

#StayHome