Wie had dat gedacht, na 10 jaar afwezigheid in de badmintoncompetitie weer je rentree maken in de Nederlandse Badmintoncompetitie? Toch mijn eigen weer laten overhalen om mee te doen, terwijl ik eigenlijk had gezegd dat ik geen competitie meer zou gaan spelen. En zondag 18 september 2022 is de competitie dan toch weer gestart en dit keer met mij op de banen.

In september 2012 werd ik tijdens de herenenkel in de competitie was het ineens klaar voor mij, ik scheurde mijn achillespees aan mijn linkervoet volledig af. Meteen naar het ziekenhuis gebracht, waar ik 2 uur later al onder het mes lag. Alles werd weer netjes terug aan elkaar gemaakt en het traject met de fysio kon gaan beginnen. Weer leren lopen en kracht terug krijgen in mijn linkerbeen.

Ik wilde eigenlijk maar weer een ding, dat was terug het badmintonveld op, mijn favoriete sport. Keihard gewerkt en na 5 maanden stond ik voorzichtig weer de eerste pasjes te maken in de sporthal met een badmintonracket in de hand. Voorzichtig, bang en hopen dat het niet weer kapot ging.

Na iets meer dan 6 maanden 3 keer per week bij de fysio te zijn geweest, werd het tijd om weer verder te gaan. Het moest allemaal weer kunnen, zei de fysio nog. En dat kon ook zeker! Ik had weer kracht in het been en kon alles weer. Maar tussen de oren wilde het maar niet lukken, bang dat je weer een fikse blessure zou gaan oplopen. De fun in de sport verdween, al bleef ik wel gewoon recreatief doorspelen. Tot het moment dat je een oude bekende tegenkomt en je weer zo weet te motiveren dat je zelfs in 2018 je eigen over laat halen om mee naar Engeland te gaan om deel te nemen aan de All England Seniors.

Ik had echt weer alle plezier terug gekregen in de sport, ondertussen ook lid geworden bij BC Culemborg, waar ik wekelijks mijn niveau weer langzaam aan het opkrikken was. Maar aan competitie wilde ik niet denken. Ik had het al veel te druk met de wedstrijden en trainingen van mijn zoon. Dat vond ik al geweldig dat ik die jongen echt zag genieten en hem steeds beter zag worden.

In 2021 nam ik hem wekelijks mee naar BC Culemborg, zodat hij zich verder kon ontplooien, stap voor stap zie je hem dan beter worden en wat niet onopgemerkt blijft in zijn omgeving. Hij werd gevraagd om onderdeel uit te maken van het 3e team van BC Culemborg, maar er zat wel een maar aan….

De “maar” in het verhaal was, dat het wel wenselijk was dat ik dan ook zou gaan spelen in dat team. Tja, dat kunnen ze dan wel vragen, maar of ik dat zou gaan doen was een andere kwestie.

Samen strijden…

En na lang denken, heb ik dan toch maar de knoop doorgehakt en ja gezegd, ik zou deelnemen aan de competitie. Maar wel met de kanttekening dat ik geen enkels zou spelen, alleen wanneer het echt niet anders kan.

Dus samen strijden met mijn zoon en de natuurlijk met de andere spelers/speelsters uit het leuke 3e team van BC Culemborg. Dat moest wel kunnen, zeker omdat het wel wat lager is dan ik vroeger heb gespeeld, maar hé, ik ben geen 18 meer hè en op je (bijna) 52e je rentree maken in de 5e divisie badmintoncompetitie had ik zelf ook niet verwacht. Maar de herendubbel en mixdubbel moet wel gaan lukken op dat niveau.

Want ik zou (als het goed is) alleen maar enkelen als er een heer zou uitvallen….. Ja, precies, laat nu meteen de eerste wedstrijd mijn eigen zoon niet kunnen meedoen door een blessure aan zijn enkel/voet. Dus ik was meteen de sjaak!

Op een paar keer na, al 10 jaar geen fatsoenlijke enkel op niveau gespeeld en dan nu ineens aan de bak moeten in de competitie. En het was een pittige opgave…

Na een driesetter winst in de herendubbel, moest het dan toch gaan gebeuren, de herenenkel. Ik kwam maar niet in mijn ritme, totaal geen gevoel bij de wedstrijd. Zwoegen en zoekend toch de wedstrijd uiteindelijk naar mij toe weten te trekken. Met 21-19 / 19-21 / 21-18 was ik er toch wel klaar mee, hahaha. De winst zat in de pocket, niet slecht voor die ouwe.

Uiteindelijk haalde we als team een mooie 5-3 winst binnen. Dat was een mooie start van het seizoen 2022/2023. Komend weekend staat de tweede wedstrijd alweer op ons te wachten. Even een ritje naar Soesterberg en als het goed is hoef ik dan geen enkel te spelen….