Alweer een jaar geleden dat we mijn schoonvader hebben moeten laten gaan, na een korte intense tijd in het ziekenhuis was het op 1 augustus 2019 een trieste zware dag dat we hem echt moesten laten gaan, toekijken hoe hij zijn laatste adem uitblies. Een moment dat op mijn netvlies zal blijven staan…

Ik weet het nog als de dag van gisteren, dat ik deze man een hand gaf om mij voor te stellen als de nieuwe vriend van zijn dochter. Een grote forse man, een paar old skool tattoo’s op zijn onderarmen. Sodeju, wat een man!! Maar al snel kwam ik er achter dat zijn uiterlijk een schil was om een goede ziel met een hartje van goud. Vanaf het eerste moment werd ik hartelijk ontvangen door Mari en zijn vrouw Rita. Desondanks dat ik een man van 30 jaar met kinderen was, midden in een scheiding, heeft hij mij toegelaten tot zijn hart. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik niet welkom was.

En ooh wat kon ik hem heerlijk plagen, want happen kon hij wel. En ja, ik heb hem vaak beet genomen met mijn grappen. Maar nooit werd hij kwaad op mij, ik kon er alles tegen zeggen.

En ik mocht ook altijd in zijn bureaustoel zitten, maar moest dan meestal wel even op zijn computer kijken, want er werkte weer iets niet. Hij had weer wat verandert of weggegooid. “Corné, kun jij even kijken waarom hij het niet doet?” Ja, hoor, dat deed ik dan wel weer even.

Tja, en dan de kleinkinderen toen die op de wereld kwamen, die konden echt niks bij hem verkeerd doen. Hij ging door het vuur voor ze en kocht altijd wel iets voor ze. Alles voor de kleinkinderen, tot het laatste moment. Mijn kinderen waren echt dol op Opa Zondag, en natuurlijk ook Oma Zondag.

Echte liefde…

Zijn Rita, dat was zijn schatje. Als ik ooit echte liefde heb gezien dan is het bij deze twee schatten van mensen. Al zo lang bij elkaar en nog steeds liefde in dik en dun. Heerlijk om dat te mogen hebben meemaken, dat twee mensen zo dol op elkaar zijn.

En die echte liefde zorgt dan ook voor echte pijn op het moment dat we Mari moesten laten gaan. Niet alleen bij Rita, zijn dochters en kleinkinderen, maar ook bij mij als schoonzoon. Mari was als een vader voor mij. Het verlies dat overgaat naar het gemis. Nog steeds vind ik het af en toe moeilijk om het huis binnen te lopen bij mijn schoonmoeder en dat hij er dan niet is.

Mari Zondag

Mari, ik mis u nog elke dag. Dat zal altijd zo blijven. Ik zal voor uw lieve vrouw Rita zorgen of het mijn eigen moeder is en natuurlijk ook voor uw dochter en kleinkinderen. Ze zijn allen in goede handen bij mij!

4 Replies to “Een man met een gouden hart…”

  1. Afscheid nemen van iemand waar je het goed kon mee vinden is verschrikkelijk en het duurt even voor je het een plaats kan geven.Ik verloor laatste dag van juli mijn broer die 6 jaar jonger was als ik..Een man als een boom.Nooit ziek geweest en nu op een half jaar de strijd verloren tegen lymfe kanker.

  2. Ik ken je niet persoonlijk Corné, maar als je zo’n mooie en pakkende tekst kunt schrijven over je schoonvader, dan ben je zelf ook een man met een gouden hart.

    Je voelt de emotie in je tekst zitten, gemeend en recht uit het hart.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.